Uprawnieni do pomocy społecznej

Ogólne zasady korzystania z pomocy społecznej

 

Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwoś›ci.

Instytucja ta wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godnoś›ci człowieka. Zadaniem pomocy społecznej jest zapobieganie powstawaniu trudnych sytuacji życiowych, przez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze ś›rodowiskiem. Rodzaj, forma i rozmiar ś›wiadczenia powinny być odpowiednie do okolicznoś›ci uzasadniających udzielenie pomocy. Potrzeby osób i rodzin powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwoś›ciach pomocy społecznej.

 Prawo do ś›wiadczeń z pomocy społecznej, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, przysługuje:

  • osobom posiadającym obywatelstwo polskie, mającym miejsce zamieszkania
    i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  • cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadającym zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej;
  • obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy uzyskali zezwolenie na pobyt.

 

Pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom, na zasadach okreś›lonych w ustawie
o pomocy społecznej, w szczególnoś›ci z powodu:

  • ubóstwa,
  • sieroctwa,
  • bezdomnoś›ci,
  • bezrobocia,
  • niepełnosprawnoś›ci,
  • długotrwałej lub ciężkiej choroby,
  • przemocy w rodzinie,
  • potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietnoś›ci,
  • bezradnoś›ci w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych,
  • braku umiejętnoś›ci w przystosowaniu do życia młodzieży opuszczającej placówki
  • opiekuńczo-wychowawcze,
  • trudnoś›ci w integracji osób, które otrzymały status uchodźcy,
  • trudnoś›ci w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego,
  • alkoholizmu lub narkomanii,
  • zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej,
  • klęski żywiołowej lub ekologicznej.

 

Prawo do ś›wiadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje :

  • osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 542 zł, zwanej dalej "kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej",
  • osobie w rodzinie, w której dochód na osobę nie przekracza kwoty 456 zł, zwanej dalej "kryterium dochodowym na osobę w rodzinie",
  • rodzinie, której dochód nie przekracza sumy kwot kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, zwanej dalej "kryterium dochodowym rodziny"
  • przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z powodów wymienionych powyżej lub innych okolicznoś›ci uzasadniających udzielenie pomocy społecznej.

 

 Wartoś›ć dochodu odpowiadająca dochodowi miesięcznemu z 1 hektara przeliczeniowego, która istotna jest przy ustalaniu uprawnień rolników i ich rodzin do ś›wiadczeń pomocy społecznej, wynosi 250 zł.

 Przy ustalaniu kryterium dochodowego uprawniającego do ś›wiadczeń pieniężnych pomocy społecznej brane są pod uwagę dochody (netto) osoby zainteresowanej i jej rodziny
z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku do oś›rodka pomocy społecznej,
lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony.

 

Osobie odbywającej karę pozbawienia wolnoś›ci nie przysługuje prawo do ś›wiadczeń
z pomocy społecznej. Osobie tymczasowo aresztowanej zawiesza się prawo do ś›wiadczeń
z pomocy społecznej. Za okres tymczasowego aresztowania nie udziela się ś›wiadczeń
(art. 13 ustawy o pomocy społecznej).